ఈ రాత్రి బ్రతుకు పండినట్లుంది
తన చంద్రుని గుండెకు హత్తుకుని
తానొదిగి తమకంలో నిద్దరోతుంది
ఇటు చూడు వేదన బల్లమీద
ఓ ఆశ ఒంటరై ముఖం దాచుకుని
ఏడ్చి అలిసి బేలగా ఒదిగి కూర్చుంది
తోడు దొరకని ఆశకు ఈడు జారింది
నీ జాడ కానక తాను గోల చేసింది
నీడతోనే తన గోడు చెప్పుకుంటుంది
పండి రాలిన కలలు ఏరుకుంటూ
ఆశమంటకు చితుకులుగా వాడుకుంటూ
ఆరకుండా దాన్ని చూసు కుంటుంది
తెల్లవారే లోపు
ఆ కలలు సమసే లోపు
ఆ ఆశ ఆరేలోపు
ఆ నెగడు అణిగేలోపు
ఆ ఆశ పండేనో అడియాసై మండేనో
ee raatri bratuku panDinaTlundi
tana candruni gunDeku hattukuni
taanodigi tamakamlO niddarOtundi
iTu cuuDu vEdana ballameeda
O aaSa onTarai mukham daacukuni
EDci alisi bElagaa odigi kuurcundi
tODu dorakani aaSaku eeDu jaarindi
nee jaaDa kaanaka taanu gOla cEsindi
neeDatOnE tana gODu ceppukunTundi
panDi raalina kalalu ErukunTuu
aaSamanTaku citukulugaa vaaDukunTuu
aarakunDaa daanni cuusu kunTundi
tellavaarE lOpu
aa kalalu samasE lOpu
aa aaSa aarElOpu
aa negaDu aNigElOpu
aa aaSa panDEnO aDiyaasai manDEnO
గతోదయం
-
రాత్రి కణికల శయ్య మీద
అలసి వాలిన తనువు
ఆవిరవుతుంది
విడవని గతం
వీస్తూనే ఉంది
నివురు రేపుతూ
నిప్పు రగుల్చుతుంది.
కోట గోడలు పాడే
ఆ పదును గీతాలు
సేద తీర్చడం...