నా తలపుల చేష్టలు తెలుసుకోలేనప్పుడు
నా భాష వెనకన భావం ఎరగనప్పుడు
నా నిఘంటువులెందుకు ? నీ జీవిత బాస లెందుకు ?
తెలిసిన భాషలొ వచ్చిన భావం చెప్పాననుకున్నా
నువు నా మాటలవెనకన అర్ధం తవ్వి
గుండెని తడిమానని గంతులు వేస్తావనుకున్నా
అందుకు మురిశా.. కానీ మరువం,
వ్యక్తం చేసే తీరు నచ్చక విరక్తి తోనువ్వు విరుగుతావంటే
ఎప్పటిలానే భావం గొంతును నొక్కేవాడిని
ఊపిరి ఆడక ఉక్కిరి బిక్కిరి అయ్యేవాడిని.
నాకది కొత్తేం కాదు
ఎప్పుడుతెలుసుకుంటావు అని అడిగావుగా ?
నన్నంత అర్ధం చేసుకున్నావన్న మాట
అదితెలెసేగా, వచ్చిన భావాల్ని నిఘంటువులెతికి మరీ
ధైర్యం కూడగట్టుకుని చెప్పచూసింది
నా మూగ రోదనలకిక సమయం లేదని
కరిగే కాలం చేతికి రాదని తెలిసేగా మరువం
మనసు విప్పినది. ఎప్పటి లాగే గుండె గాయపడినది
మిన్నిరిగిపడి మూలుగుతున్నది
మరో ప్రయత్నం చేసే లోపల ఇదిగో మరువం నీకో సలహా
గుండెలో ప్రేమే మెండుగ ఉంటే మూగ చూపులే కావ్యం చెప్పును
ఇప్పటికైనా చెప్పేదాంట్లో తప్పులు చూడకు. ఐనా నీకోసం,
నా బాష మార్చుకుని మళ్ళీ చెప్తా. మళ్ళి మళ్ళి వస్తా.
ఉష గారు http://maruvam.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html రాసిన కవితకు నా స్పందన.
