గతోదయం
-
రాత్రి కణికల శయ్య మీద
అలసి వాలిన తనువు
ఆవిరవుతుంది
విడవని గతం
వీస్తూనే ఉంది
నివురు రేపుతూ
నిప్పు రగుల్చుతుంది.
కోట గోడలు పాడే
ఆ పదును గీతాలు
సేద తీర్చడం...
7, అక్టోబర్ 2008, మంగళవారం
ఓ పావురం
గూటిలోని బంధాలని తుంచుకుని
ఓ పావురం నింగికెగిరింది
గగనపుటంచులు తాకింది
ఆనందపు శిఖర్రలను ఎక్కింది
కొత్త స్నేహాలు చేసింది
అదే జీవితమనుకుంది
ఆద మరిచి తిరిగింది
తనలోని ప్రేమనంతా పంచింది
అలసి చివరికో కొమ్మ చేరింది
విరిగిన తన గూడు చూసింది
విలపించు తన వార్ని చూసింది
కొత్త స్నేహాలు దరిలేవు
కొత్త బంధాల సడిలేదు
చెదిరి మిగిలిన గూడె తనతోడు
విరిగి అలిసినన మనసే తన తోడు
అవే తన ఆస్తులని ఎరిగింది
ఒక్కసారి గుండె గుభేలంది
కల చెదిరింది చటుక్కున లేచి కుర్చుంది
కలను కన్నీళ్ళతొ తుండిచింది
తిరిగి తన గూటిలోకి ఒదిగింది
guuTilOni bandhaalani tuncukuni
O paavuram ningikegirindi
gaganapuTanculu taakindi
aanandapu Sikharralanu ekkindi
kotta snEhaalu cEsindi
adE jeevitamanukundi
aada marici tirigindi
tanalOni prEmanantaa pancindi
alasi civarikO komma cErindi
virigina tana guuDu cuusindi
vilapincu tana vaarni cuusindi
kotta snEhaalu darilEvu
kotta bandhaala saDilEdu
cediri migilina guuDe tanatODu
virigi alisinana manasE tana tODu
avE tana aastulani erigindi
okkasaari gunDe gubhElandi
kala cedirindi caTukkuna lEci kurcundi
kalanu kanneeLLato tunDicindi
tirigi tana guuTilOki odigindi