గతోదయం
-
రాత్రి కణికల శయ్య మీద
అలసి వాలిన తనువు
ఆవిరవుతుంది
విడవని గతం
వీస్తూనే ఉంది
నివురు రేపుతూ
నిప్పు రగుల్చుతుంది.
కోట గోడలు పాడే
ఆ పదును గీతాలు
సేద తీర్చడం...
8, అక్టోబర్ 2008, బుధవారం
ఎప్పుడో
ప్రతి క్షణము నిను తలుచుకున్నా
ప్రతి కణము నువ్వేననుకున్నా
ప్రతి చోటా నిన్నే వెదుక్కున్నా గాలిమూటలు కట్టుకున్నా
మదిలో నిను దాచుకున్నా
మనసుతో నిను పూజించుకున్నా
మరుపునే ఏమార్చుకున్నా ఇసుక రాతలు రాసుకున్నా
స్నేహం నీతో పంచుకున్నా
ఊసులు నీతో చెప్పుకున్నా
కవిత నీపై అల్లుకున్నా అస్థిత్వాన్ని వదులుకున్నా
ఆశ హద్దులు చెరుపుకుంటూ నింగి నిచ్చెన వేసుకున్నా
నిజం నిప్పుల మధ్య నేడు మనసు మసిగా మార్చు కున్నా
తప్పు చేసిన మనిషి నేను
ఒప్పు చేసే దారి కోసం మౌన యాగం చేస్తున్నా
ఈ మధనకంతము ఎప్పుడో
ఈ బంధమెప్పుడు తునుగునో
ఈ బరువు ఎప్పుడు తీరునో
ఈ బ్రతుకు ఎప్పుడు మారునో
prati kshaNamu ninu talucukunnaa
prati kaNamu nuvvEnanukunnaa
prati cOTaa ninnE vedukkunnaa gaalimuuTalu kaTTukunnaa
madilO ninu daacukunnaa
manasutO ninu poojincukunnaa
marupunE Emaarcukunnaa isuka raatalu raasukunnaa
snEham neetO pancukunnaa
uusulu neetO ceppukunnaa
kavita neepai allukunnaa asthitvaanni vadulukunnaa
aaSa haddulu cerupukunTuu ningi niccena vEsukunnaa
nijam nippula madhya nEDu manasu masigaa maarcu kunnaa
tappu cEsina manishi nEnu
oppu cEsE daari kOsam mouna yaagam cEstunnaa
ee madhanakantamu eppuDO
ee bandhameppuDu tunugunO
ee baruvu eppuDu teerunO
ee bratuku eppuDu maarunO