ప్రశాంతత

మనసు పడిన కష్టాల వేడికి
గుండె కరిగి కన్నీరై పారిన వేళ

కను రెప్పల కట్టలు తెగి అశృవులు
చెక్కిళ్ళపై చిందులు తొక్కిన వేళ

శోకము గొంతుకు అడ్డము పడగా
నోట మాటలు తడబడి తప్పిన వేళ

ఉబికిన దుఃఖము నోటిని నొక్కగ
మూలుగు మాటకు ప్రతీక ఐన వేళ

దిక్కులు తోచక తిరిగెడి మనసుతొ
తడిసిన కళ్ళకు చీకటి కమ్మిన వేళ

లోకంబులు లోకేశులు లోకస్థులు
తెగిన తుది నలోకంబగు పెంజీకటి
కవ్వల నెవ్వడు ఏకాకృతి వెల్గు నతని
నే భజియింతునన్న మెరుపు మదిన మెరవ

నిట్టూర్పుల వేడికి శుద్ధి అయి
కన్నీటి ధారలకు ప్రక్షాళనై
సక్రమ ఉచ్చ్వాస నిచ్చ్వాసలకు ఆరినదై
అరవిరిసిన ప్రశాంతత కన్నులెదుట తాండవమాడె!!!