అమ్మ నొదిలి పోలేక
ఏడ్చి అమ్మను నొప్పించ లేక
దుఃఖ భారాన్ని మోయ లేక ...
చిన్న గ అదిరే అధరాలవిగొ!!...
అమ్మ నొదిలి పోలేక
తనదైన జీవితం ప్రారంభించ
పరిగెడు పారాణి ఆరని పాదాలను
కట్టి పడవేసిన ఆమె బాహు బంధమదిగొ!!...
అమ్మ ముఖము చూడలేక
తన దుఖము చూపలేక
కన్నులరమోడ్చి ఉప్పొంగుతున్న
కన్నీళ్ళకానకట్ట వేసినా కాటుక కన్నులవిగొ!!..
అలంకరించిన బంగారు పల్లకీను
బోయలు మోస్తున్న తరుణమాఇది లేక
కదిలించిన కట్టలు తెగి ప్రవహించ
సిధ్ధమైన దుఃఖ సాగరమా ఇది!!
గతోదయం
-
రాత్రి కణికల శయ్య మీద
అలసి వాలిన తనువు
ఆవిరవుతుంది
విడవని గతం
వీస్తూనే ఉంది
నివురు రేపుతూ
నిప్పు రగుల్చుతుంది.
కోట గోడలు పాడే
ఆ పదును గీతాలు
సేద తీర్చడం...